34. Hafta | ŞAMPİYON GİRESUNSPORUMUZ !

[d3sperandum]

Büyüklerimiz süper lige çıkan kadroyu, süper ligde kurulan kadroları bugün nasıl hatırlıyorsa kuşağımızda şampiyon takımımızın kadrosunu aynı o şekilde hatırlayacak.
Youtube sayfası kapanmaz ise oradaki videolar arşiv olarak kalacak.Yaşımız kemale erdiğinde, allah hepimize uzun ömürler versin açar izleriz, izletiriz.Temennim yukarıda kalıcı olmaktan yana tabi.Bu zor bir olay değil.Bu başarının en üzücü noktası pandemi nedeniyle tribünlerde olamamak.
İstanbul'un birbirinden farkı olmayan takımları varya hani Fenerbahçe Türkiye Kupası'nı uzun yıllar kazanamadığında renkli TV'de kupanız yok diye dalga geçiyorlardı.Oradan mantık kurarak, bizimde renkli TV'de süper lig oynamışlığımız olacak artık.
Son maç özelinde geçmiş maçların stresi yok üzerimde.Buradan artık dönmez.Malatya maçının bir benzeri olur diye düşünüyorum.Sadece 5-6 gün daha sıkıp işimizi bitirelim.Sonrasında zaten şampiyon futbolcularımız ödüllerini alırlar, tatillerine giderler.

Öncelikle şunu kabul edelim. Bu lig bize uzun yıllardır yetiyordu. Süper denen lig tabi ki hepimizin rüyalarındaydı ama bu ligden aşağı klasmanındaki liglerde senelerimizi geçirdik. 3. lig 2. grup denen ligde şampiyon olduğumuzda daha doğrusu araklıspor'un ardından 2. olarak playofftan denizli'de şampiyon olduğumuz sezon iç saha maçlarımızda açık haliyle maraton ve kapalı tribün hınca hıç doluyordu. bize deplasmana gelen takımlar bile hakkımızı veriyordu. tarım kredispor'la, araklı, arsin, of, pazar, sinop, amasya ile az cebelleşmedik. mazi ve taraftar olarak hepsinden büyüktük. ama öyle elimizi kolumuzu sallayarak şampiyon olmadık. 3. ligde şampiyon olduktan sonra türkiye kupasına katılmıştık. sivas ve sakaryayı elemiştik galiba. hatta sakarya maçını penaltılarla kazanmıştık. penaltılar kale arkası tribünü önünde atılmıştı. güzel yıllardı. türkiye kupasında galatasaray elemişti o sezon galiba bizi. ama iç sahamızda muazzzam bir performansımız vardı. o zamanki ergen aklımla bu stada dört büyükler gelse bile taraftarımızla eli boş göndeririz diye düşünüyordum. ama sonra 2. lig şampiyonluğun da gelmesiyle bir doyuma ulaştık galiba taraftar olarak. tff 1. lige çıktığımız sezondan itibaren ilk maçımız olan karşıyaka hariç hiç bir zaman potansiyelimizi tribünlere yansıtabildiğimizi düşünmüyorum. bunda tabiki takımımızın durumu ve passolig etkili olabilir ama 3. ligde bile tribün dolduran bir takım kadar olamadık. kendi adıma özeleştiri içerir. süper lige çıktıktan sonra (artık çıktığımızı varsayıyorum) kalıcı olmanın o kadar kolay olduğunu düşünmüyorum. ancak düşsek bile tff 1. ligde olacağız diye düşününce biraz rahatlıyorum. tabi borç yığınımızın erimesi lazım. bir taraftan da neden hatayspor kadar olmayalım diyorum. ligi bilen ancak lige aç idealist hoca (erol bulut, çağdaş atan, ömer erdoğan vb.) bir kaç masrafsız ancak performanslı siyahi arkadaş ve ligi bilen ancak kaşarlanmamış yerli futbolcuyla ve taraftarımız ile bu liginde hakkını neden vermeyelim? en kötü düşsek bile anlatacak bir hikayemiz olur. hakkımızda hayırlısı olsun.